babaannemi yitireli sekiz yılı geçti. yüzünü hatırlamak için fotoğraflara ihtiyacım var. sesini hatırlamak içinse bu şarkıya. pencerenin yanındaki yatağında usulca söylüyor. tek yapabildiğim daha yakın olabilmek için dizine yatmak ve o saçlarımı okşarken derdine ortak olabilmeyi ummak.
"...
elem beni terketmiyor
hiç de fasıla vermiyor
nihayetsiz bu takibe
doğrusu ömür yetmiyor."
