sahi bir de iş eğitimi dersi vardı ilkokulda. Hangi işin hangi eğitimi olduğu konusunda mutabakat sağlanamamış, sefil bir dersti.
Öğrencilerini üstün yeteneklerle donattığını düşünen müthiş eğitim sistemimizin canla başla çalıştığı günlerdi.
şahsen -daha önce söylediğim gibi- yırtık önlüklü, dizleri yamalı öğrencilerin okuduğu bir varoş semtinde okudum ilkokulu. şunun için söylüyorum:
Bir kere bir sürü malzeme isterdi bu salak ders için. Yıl boyunca harcanan kırtasiye masrafı kadar tuttuğu olurdu bu dersin harcamalarının tutarı. yaptırdıkları şey ise çok ilginç. Biraz ayrıntılı ele alalım.
Halı-Kilim dokumak: dikdörtgenden yapılmış bir tezgah hazırlanması gerek önce. tabi karşılıklı kısa kenarları eşit aralıklı çivilerle dolu. çiviler arasına ip gerilir ve cetvel ile burası sabitlenir. Ardından dokunan halı kilim, her neyse, "tarak" vasıtasıyla iyice oturtulurdu falan. Halıya ismini yazarsın başka bi numarası yoktur.
Tahta çerçeve yapmak: bir fotoğraf çerçevesini ince tahtalarla yapmak. yorum yok
Ev maketi: Tahta tuğla blokları ağaç tutkalı ile yapıştırıp ev yapılır. mimar sinan stayla.
Alçıdan kabartma yapmak: kırtasiyeciden alınan alçı kalıbına dökülürdü alçı. Ama inşaat ustasıyız sanki, tutturamazdık kıvamını vee, donarken çatlardı. Sonrasında bob ross edası ile boyardık onları.
Kontrplaktan figür: evet. insanı ölümlere sürükler adeta. Kıl testersi denilen dünyanın en kıl aleti ile çalışırsınız. ısındıkça kopar, kopmasın diye el sabunu sürülür falan. Ölüm gibi ya, son testere kırılmasın diye kıçını yırtar çocuk.
Makarna yapmak: dersin konusu makarna yapmak ise, herkes adeta birer ümit usta-oktay usta oluverir. erlenmayer denilen kapla suyunu ayarlarken, bir einstein a dönüşür öğrenci. Makarnayı kurala göre yapar. sağlıklı makarnanın kurallarını öğrenir çocuklar.
Teyel dikmek: evet hangi dikişin nasıl atıldığı konusunda bu konu da. Bunlar iki ucu düğümsüz ipliklerle kumaş sabitleme yöntemleridir. Elde makine dikişi, z teyel gibi çeşitleri de yok değil.
