insan en çok çaresizken ağlar.elinden hiçbirşey gelmiyorsa, birilerine yakaramıyorsan bile, kendi haline acıyorsan, acı çekiyorsan, daha kötüsü olamaz diyorsan, düşüncelerinden uyuyamıyorsan ağlamak en rahatlatıcı şeydir. hem böylece ağlarken sızıp uykuya dalma ihtimalin de vardır.yorganın altına sinersin, sesinin duyulmamasını istersin, yastığının yavaş yavaş ıslandığını farkedersin.ağlamaya devam ettikçe başının ağrısı artar, midenin sancısı başlar, iyice acı çekersin. yüzünü yıkamaya gidersin ama aynada kırmızı gözlerini, morarmış gözaltlarını, dağılmış saçlarını, kurumuş dudaklarını görünce daha da acırsın kendine. belki de kendine acımak istediğinden ağlarsın bu kadar. birilerinin gelip sana ilgi göstermesi için, dünyada varolduğunu, yaşadığını sana hissettirmesi için ağlarsın. sonra kimse gelmez ve sen daha çok ağlarsın.
