kimi sevsem ya ben cesaret edip açılamıyordum, ya unutamadığı ilk aşkı vardı ya da onu terk edip giden sevgilisi vardı...
kimi derinden sevsem o da bir başkasını derinden seviyordu.
öylesine çok sevdim ki onları başkalarına duydukları sevgiyi anlatmalarını sessizce içim acıyla kanayarak dinledim.
hayatın bana öğrettiklerin biri de insan birine acı çektirmeli ki sevilsin, unutulmasın. ne acı gerçektir ama bu böyle. çünkü iyilik yapan gerçekten hatırlanmıyor ve değerin hiç anlaşılmıyor. kötülük yapıcaksın ki değerini bilsinler.
çünkü bu zamana kadar beni yitirmekten hiç korkmadılar: çünkü onlara göre fazla iyiydim; bu yüzden ilk anda vazgeçilebilirdi benden.
ben bir hiçtim onlar için.
yeter! pollyana gibi yaşadığım bu hayatın ta avradını s.kiyim.
yeter ki artık bana bir şey olmasın.
