bazen boyle bir insan oldugumu hatirliyorum. zorluyorum kendimi, "sakin ol" diyorum kendi kendime. yaya yaya, yayila yayila yapiyorum her seyi. 28 saniye falan suruyor. sonra yine devam, dur mutfaga su icmeye gitmisken bulasiklari yerlestireyim, madem oyle sunlari da cope atayim, e copu cikarayim, vs, vs... ve tum bunlar salon, mutfak, banyo, dis kapi arasinda gidip gelirken en az yol katetmek ve en hizli surede yapabilmek adina beynimin en fazla glikoz tuketerek planlanmasiyla gerceklesiyor. sanirim odalar arasinda gecis yaparken "cok gec olmadan" gerekli planlamalari yapmak icin hizli dusunmeye calistigimdan, vucudum da buna tepki olarak hizli hareket ediyor ve beynime tanimis oldugum sureyi kisaltiyor. e tabi, dogal olarak acelem varmis gibi oluyorum. sonra? sonra da yatiyorum...
