Mezarının bir takım beyinsizler tarafından tahrip edilmesinden tam 2 gün önce kendisini ziyaret etme fırsatı bulmuştum. ilk önce, son yıllarını geçirdiği Eski Datçadaki o meşhur yarım kalan şarabının olduğu kahvehaneyi ziyaret ettik. Şairin dudak izi dahi bardakta öylece kalakalmış. Kahvehanenin duvarlarında Can Babanın bir dolu fotoğrafı... Yarım kalan şarap şişesinin ve bardağın konulmuş olduğu küçük bir camekanın üstünde şairin heybetli bir büstü bulunuyor. Bu büstün hemen üstünde ise karakalem bir Can Yücel portresi size doğru dik dik bakıyor.
Sonra çıkıyorsunuz kahveden, taş evlerin arasındaki daracık yollardan geçiyorsunuz. "Delice yaşamak isterken ölmeyi özletecek" güzellikte bir mezarlık çıkıyor karşınıza. Yeşil ve çiçekler sarmış her tarafı. Can Babanın mezarı hemen dikkat çekiyor zaten bu yeşilliğin içinde bembeyaz parlayarak. Ana rahmini ve içindeki cenini temsil eden yuvarlak bir mermer*...Bu mermerin hemen altından başlayıp toprağa kadar ulaşan bir küçük ark... rahime giden döl yolunu temsil ediyor. Şairin her ölüm yıl döneminde gelenekselleşen mezara şarap dökme ritüeli bu küçük arkta gerçekleşiyor. Mezarın sanatkarı tanıdık bir isim: Mehmet Aksoy...Hani şu Kars'taki ucube(!) adlı eserin heykeltraşı.
mekanım datça olsun diyen birine de böyle bir coğrafyada ölmek yakışırdı. Şairin çok sevdiği ve evinin bahçesinin her yerine doldurduğu günbatımı çiçekleri ise şimdilerde mezarını süslüyor.
