sadri yıldız'a güldük ettik, allah gülünen şeyi insanın başına vermeden canını almıyor efendim.
şimdi önce bi tanım yapalım: insanı yerinden zıplattıracak olaydır.
tamam. şimdi de bir insan düşünün. oturmuş, bilgisayarın başında bir şeylerle uğraşıyor. tam o sırada hamamböceği geçiyor monitörün önünden. o insanın zıpladığını, dizinin masaya çarptığını ve çıkardığı sesi, daha sonrasında kendini yere attığını düşünün. yani gözününzde canlansın ki daha şey olsun.
şimdi güzel abicim; ben ki hamamböceğinden aşırı tırsan bir insanım. hamamböceği tespit ettiğim evden dışarı çıkıp o eve biri gelip hamamböceğini atana kadar eve girmeyen bir insanım. uykulu uykulu hamamböceğiyle bacaklarındaki tüyleri görebilecek yakınlıkta karşılaşmış bir insanım. hayır, öldürsen öldüremiyorsun da. üzerine bassan, iğrençlik. bi keresinde elimdeki bezle alıp atayım dedim, koluma tırmanmasıyla teletabiye dönüp evde zıplaya zıplaya tur attım la. abi birileri çözüm bulsun ne olur. bir gün kalp krizinden gidersem "niye kalp krizi geçirdi rahmetli?" diye sorarlarsa "hamamböceği gördü" demelerini istemiyorum. "rahmetli korkakmış" demesinler la arkamdan. gülmesinler cenazede. bi alet geliştirilsin hamamböceğine yaklaşmadan alıp atabilmeye yarayan. ışınlanma icat olsun mesela, sırf bunları dışarı ışınlayabilmek için kullanacağım.
