kendini bana tekrar tekrar izlettiren mütmiş bi çağan ırmak filmi. soundtrackler harika. özellikle michel fugain- une belle histoire. keşke daha çok çalsalardı filmde ama olsun. filmi çok sevmemin nedeni belkide başrol alper' i kendi karakterime çok yakın bulmamdandır he?
not: sibel egemen yalnız adam şarkısıda tam beni anlatır cinsten yani.
kimsesiz, zavallı dedirtmez kendine,
ağlayıp sızlamaz dertleşmez kimseyle.
karanlık sokaklar, yalnız bir adam,
yürüyor yollarda ardına bakmadan...
