beni ben olmaktan soğutan bir arkadaşa ithafen yazılır. hemen yazayım.
bir arkadaşım. neval. acayip tip bir şey. ama beni rahat bırakmıyor. senin triplerin, saçmalıkların, paranoyaların beni sana karşı sorumlu hissettirmek zorunda mı? söyle zorunda mı değil mi? değil. ben senin ne bakıcınım, ne de ebeveynin. seninle uğraşmak zorunda değilim. ben sana git o kadar korku film izle de psikolojini boz demedim, abuk sabuk kitaplar oku da paranoya yap demedim, amerikalılar peşimizde demedim, illuminati bizi istiyor demedim, lanet olası federaller arkamızdalar bile demedim ama sen kafayı taktın. modaya, arkadaşlığımıza, saplantılarıma, asosyalliğime. sonunda ne oldu? benim dediklerimi yapmadığın için başına geldi hep bunlar. sen bana sürekli yalan söyledin. bir gotiğim ben bile diyemedin, aylarca seni heavy dinliyor sanmadım mı? şarap içmek konusuna kafayı takmadın mı? benim prensiplerim olduğunu biliyorsun. aynı anda 3 kişiden fazla adamı organize edemeyeceğimi de biliyorsun. sonra kendini bana karşı alacaklı yapıyorsun. fındık kabuğunu gemi yapıyorsun, içine hayatını dolduruyorsun. saçam sapan eğlenceleri hayatın yapıyorsun. tavşansın, dağa küsüyorsun. senin duyguların çok da umrumdaydı. ben anarşistim dedin durdun aylarca, nerde anarşizmin, işte sen bu kadarsın anlamıyorsun. vampirleri takip eden bir insanla işim olmaz, dinlemedin hiç. sen zaten bana hiç inanmadın, şimdi de kendimi suçlattırıyorsun. sanki senin okul değiştirmene, şehir değiştirmene, kullandığın saçma sapan ilaçlara ben sebep olmuşum gibi bakma öyle. bırak beni.
senden kurtulmak istiyorum, bütün borçlarımı ödemek, yakamdan silkip atmak istiyorum.
