annecim ben bu yazıyı yazsamda senin okuyamayacağını biliyorum. ben seni canımdan çok seviyorum. hani ben ankaradan gelince pek özlemedim seni demiştimya o yalandı. en çok seni özlemiştim. arkadaslarla konusuyoken ağlamıstım. ben sensiz yapamam anne. kimse acımıyo hayat o kadar insafsızki düşünce öpmüyo bir tekme daha yiyo insan. bi aralar beni sevmediğini düşünmüştüm ama sonradan yanıldığımı anladım.
ben seni hak ettiğimi düşünmüyorum anne.. sen üzülünce bende üzülüyorum. ben yorulmayayım diye yapmam gerekenleri bile sen yapıyosun. ama yakında herşey biticekmiş gibi.. bırakma beni anne ne olur. ben sensiz yapamam. seni çok seviyorum.
