Çok özledim seni. Öyle böyle değil hala unutamamışım daha dün ağladım senin için neden böyle oluyor bilmiyorum. Ne yapacağımı hiç bilmiyorum. Seni ilk gördüğüm de şaşırmıştım o kadar tatlıydın bakmayı seviyordum sana. Ne zaman fırsat bulsam izlerdim seni, keşke böyle kalsaydın tanımasaydım seni, bu kadar muhteşem olduğunu görmeseydim. Erişilemeyecek biriydin başlarda benim için ama sonra sonra gördüm ki kendi halinde, kimseyle ilgisi olmayan, kiseyi takmayan, utangaç biriymişsin. işte tanıyınca iyice aşık oldum sana, çok seviyordum seni. Aşık olmuştum galiba ilk kez hiç aklımdan çıkmıyordun zaman geliyor ağlıyordum. Koşulsuz şartsız seviyordum seni aşırı sağcı, şeriatı destekleyen bir aileden gelmen bile umurumda olmamaya başladı aslında ilk öğrendiğimde öylece kalmıştım. Ama olsun ne yapalım kimse mükemmel değil ki.Aslında itiraf ediyim bazen o göz göze geldiğimiz zamanlar seninde beni sevdiğini düşünmeye başlamıştım. Ama sevsen ne olacaktı ki iki utangaç birbirini bulmuşuz uzaktan seviyorduk belki de. Keşke bir şekilde konuşma fırsatımız olsaydı hergün aklımdan senaryolarla çıkardım evden bugün olacak diye böyle böyle konuşabileceğiz diye ama yok yine olmazdı yine olmazdı. Şimdi düşünüyorumda keşke söyleseydim ne olacaktı ki bir daha yüz yüze bakamayacaktık o kadar. Ama olmadı platonik aşk ya işte. Hele birbirimiz ilki olma duygusu beni çok mutlu ederdi ama çivi çiviyi söker diye bozdum bunu ne yazık ki. Seninle ilgili her şey beni mutlu ediyor. Şuan aynı maçı izleme olasılığımız bile içime huzur veriyor neden hiç bilmiyorum. Ha bu gün yine gittim evinin önüne, belki görürüm diye artık söylemek istiyordum daha önceleri gibi gittiğimde cesaretim tamdı. Üzerinde uzun zaman çalıştığım konuşmayı yapacaktım. Hiç kimseyi senin kadar sevmedim şamil diyecektim ama yine göremedim seni gerçi görsem ne olacak yine söyleyemezdim bunuda biliyorum. Ama çok seviyorum seni.
