9.
-
nasıl hissediyorlar acaba geride kalan arkadaşları?
onların yaşadığı hüznün, acının onda birini yaşayabilen var mı acaba aileleri dışında?
hoş; sanaldan asıp kesmek, vatan sağ olsun nidaları atmak kolay!
nasırlamşmış artık kalplerimiz; yalnızca kelimelerin, mekanların, kişilerin değiştiği haberlere.
oysa ki; özü hep aynı.
bunlar kanıksamaksa acıyı; olmasaydı keşke.
içe atmaksa; elden bir şey gelse de mecbur kalmasak buna keşke.
artık anaların göğsü kabarmıyor evladının şehit haberini aldığında. içleri yanıyor her seferinde daha fazla.
