oğluna "tartıcılık" yaptıran babanın namusu değil, vicdanıdır asıl tartışılması ve üzerinde düşünülmesi gereken konu. zira namus ile bir çocuğun çalıştırılması, çalışmak zorunda olması aynı kefeye konulmayacak iki ayrı uç konudur. genel bakış açısı ile (benim de dahil olduğum görüş) baba suçludur elbet.
baba suçludur; çünkü küçücük evladını sokaklarda üç kuruş için çalıştırmaktadır. baba suçludur; çünkü okuluna gidip derslerine çalışıp geleceğini kurmak için (ki bunu çocuk adına zaten anne ve babasının yapması gerekir) çalışması gereken çocuğunu, bir sigara parası için sokaklarda ziyan etmektedir. ve elbette baba suçludur; çünkü dünyaya gelmesine vesile olduğu ve bundan ötürü de ömür boyu bakmakla mükellef olduğu küçücük evladını,kendisine ( babaya) bakmak zorunda bıraktığı ve hayatın acı yüzü ile çok erken yaşta tanıştırıp o küçük çocuk yüreğini bu kadar incittiği için suçludur.
kimin hakkı vardı o masum yavrucağın hayatın ağır yükünü henüz küçücük bir çocukken omuzlarında taşımaya mahkum etmeye ve küçücük bir çocuğun sırtından para kazanıp hayatını elinden çalmaya? bu nasıl bir vicdandır ki kendi parçasını, yavrusunu sokağın acımasız koşullarına hiç düşünmeden atıversin üç kuruşun hesabına? oğluna "tartıcılık" yaptıran babanın namusu değil, vicdanı yoktur asıl, sol yanını çoktan yitirmiştir.
biraz daha iyimser bir bakışı ile yaklaşırsak eğer; ya bu baba değil çocukları ve ailesine , kendisine bile bakmaktan acizse? o zaman bu babayı kim, ne diye kınayabilir? her gün gazetelerin ve televizyon haberlerinin baş köşesini süslemez mi bu tür dramlar? hayatımızın içinde yok mudur bu insanlar? peki bu durumda kim suçlayabilir bu babayı yıllarca ayakkabılarının tabanlarını çürütüp iş arayıp da bulamadığında yorgun ve üzgün bir yüzle evine döndüğünde ve bu durumda çocuğunu çalıştırmak zorunda kaldığında? ya da kim kınayabilir bu babayı yıllarca yatalak bir hasta olarak yaşadığından evladının ona bakmak zorunda kaldığı için tartıcılık yapmak zorunda olduğu için?
oğluna tartıcılık yaptıran babanın namusu'nu bu iki bakış açısından da görmek gerekir. zira insanların ne koşullar altında, ne şekilde yaşamak zorunda olduklarını bilmeden önyargılar içerisinde bir insanın namusuna dil uzatmak, bunu tartışmak vicdan işi değildir.
