bir insanın başına gelebilecek belki de en iyi ve en kötü olaydır.
planlayan, zamanını ayarlayan, isteyerek bu işe bulaşan var mıdır bilinmez ama, birçokları için kesindir ki aşk, kişinin keyfini belkemez. kişi aşkın keyfinin gelipte kapısını çalmasını bekler. bazıları senelerce bekler hatta. ama aşkın kafası eserse uğrar krallığınıza. bir deli seyyahtır aşk ve silah zoruyla sınırlarınızın dışına da çıkaramazsınız.
aşk; köşede sessizce oynayan çocuğun durup dururken yüzünüze bir tane patlatması gibi sersemletir önce. kendinizi toparlayamazsınız bir müddet.sonraları kendinize gelip ne oluyor yahu diyesiniz gelir ama geçmiştir iş işten mirim. aşk sizi çepeçevre kuşatmıştır.
iyidir, hoştur ilk başta. herşey toz pembe olmasa bile hoştur. hayatın zorluklarının farkında olarak yaşarsın aşkını. aileden izin alınamadığı için az görüşmek, kuytu köşelerde suçlu suçlu öpüşmek, elini tutunca yüreğinin göğüs kafesine sığmaması, sarıldı mı beline güneşe bırakılmış tereyağ gibi erimek ve her öpücüğünde tüm hücrelerine yeniden can gelmesi...
yer yüzündeki her varlığın, her duygunun, her canlının bir vadesi olduğu gibi aşkında bir ömrü vardır ve manga grubunun da dediği gibi her aşk ölümü tadacaktır. yavaş yavaş azalır içinizdeki ateş. hatta bir müddet sonra o kusursuz aşkta bile bazı hatalar görmeye başlarsınız. sevgilinin tatlı nefesi sizi alıp götürmez artık. öpünce can vermez dudakları. sakalın battı veya rujun bulaştı gibi sudan bahaneler üretirsiniz. aşk alışkanlık olmuştur ve alışkanlık samimiyetsizliği getirmiştir beraberinde.
biter gider elbette. ağlamaya gerek yok. insan yaşadığı anılarla mutlu olabilmeli. en önemlisi de hatıralarınızı kirletmeden saklamalısınız. çünkü aşk her bünyeyi bir kere sarsar. ikinci defa uğradığını ben görmedim. gören şanslılara imreniyorum sadece.
