geçen günlerde asansöre son anda yetiştim,
-komşu 23 numarada mı oturuyorsun?
-evet 23 numarada oturuyorum.
-arada sırada gel bize oturmaya bekleriz.
-Siz hangi dairede oturuyorsunuz?
-ben de yan tarafınızdayım 24 numara (karşı apartman değilmiş). -
-Ben oturmaya beklerim sizi, ama evde fazla eşya yok. (aslında evin boş olduğunu kastetmeye çalıştım)
-Bizim evde de yok fazla zaten.
Asansörden çıkarken, o sıra durağa doğru yürümeye devam ediyorum.
-Dışardaki bebek arabası, sizin mi?
-yok bizim değil, ben bekarım.
o anda bizim komşu benim varlığımı unuttu, neyse ben nezaketen iyi günler diledim. komşu beni duymadı bile.
