seninle ve arkadaşlarınla paylaştığım her yemekten sonra bana dua ettiğini biliyorum kedicik. belkide sırf bu yüzdendir hayatta hiç açlık yada çaresizlik yaşamadım. hayata hep sıfırdan başlamayı istesem de, hep elimde sıfırdan çok daha büyük değerler oldu.
sen yediği yemeğin bir kısmını bitiremeyip tabakta bırakan, yinede sana vermekten çekinen insanlardan hiç nefret etme olur mu? onları aileleri böyle vicdansız yetiştirmiş. oysa bir gün kendi çocukları aç kaldığında senin gibi sessiz kalmayacak, ortalığı yıkacaklar. bunu ikimizde biliyoruz.
sen yine böyle ağır kal, bazen insanlar kedilerden insanlık öğrenirler.
