kirmizi kalem bir süredir birlikte olduğu kızdan ayrılmak istemektedir. bu sebepten de kızı s.kine bile takmayıp her türlü p.çliği yapmaktadır. kızı arkadaşlarının yanında küçük düşürmekte, durmadan artistlik yapıp entellektüel açıdan kendi klasmanının çok altında gördüğü bu gruba her fırsatta onları küçümsediğini hissettirmektedir. kız kendi kendine kavga eder, kirmizi kalem yine cevap vermeye bile tenezzül etmezken, ertesi gün buluşmaya karar verirler. buluştuklarında kız yakınır durur, kirmizi kalem'in yaptıklarını sayar, arkadaşlarının yanında onu küçük düşürmesinden şikayet eder. bu arada yaklaşan sömestrda uludağ'a kız ve arkadaşlarıyla birlikte giderek bir hafta tatil yapma planları dönmektedir ortamda. kız konuşur, konuşur, konuşur, en sonunda:
kız: bak uludağ'a gittiğimizde de mi böyle yapacaksın? bu şekilde ilişkimizi nasıl ilerleticez, ben çok üzülüyorum ...(bla bla bla) ... neden susuyorsun, cevap verir misin?
kirmizi kalem: ya sen bitir, ben öyle konuşucam.
kız: tamam, bu kadar. ama bak uludağ'da da böyle yapma tamam mı?
kirmizi kalem: hmmm o mesele... şöyle ki, ben ayrılmak istiyorum, bence bitti.
tabi kız şok, ve böylece saatlerce çene yorup cevap verme zahmeti yerine, tek cümlede temizlik.
