bir dil için en önemli şeylerden biri, kelime türetme yollarıdır. dil kelime türetmeye ne kadar müsaitse, ne kadar fazla yolla türetilebiliyor, ne kadar fazla sözcük türetme eki varsa o kadar güçlüdür. zengin ya da fakir demek zordur. her dil kendi konuşucusu için yeterli ve mükemmeldir çünkü.
bir dili zengin yapan, kelime sayısının fazlalığı değildir. aynı şekilde, kelime sayısının az olması da dili fakir yapmaz. dil tek başına irdelenemez. coğrafi durum, kültür gibi etmenler dili etkiler. yani bir dilde sadece siyah ve beyaz diye iki renk olabilir -ki adını hatırlamadığım bir dil var böyle- bir rengin 10 tane karşılığı olan kelimeler barındıran diller de var. bir rengi 10 farklı kelimeyle anlatabilme imkanı o dili zengin yapmaz. çünkü toplumun kültür ve yaşayışıyla alakalıdır.
işbu sebepler sonucu bir dili "zengin" diye nitelemek zordur. kürtçe için de türkçe için de ingilizce ve diğer tüm diller için de geçerlidir.
çok fazla konuşucusu olması dili yine zengin yapmaz, ölü dil olma tehlikesinden çok uzakta tutar ama dil zengin fakir ayrımına tutulabilecek bir varlık değildir kanımca.
iletişim aracıdır. sen kendini ne kadar iyi ifade edebiliyorsan kullandığın dil o kadar zengindir. bu durumda ihtiyacını kusursuz karşılıyorsa ki anadiller bunu neredeyse tamamen yerine getirir, zengindir senin için.
kürtçe yapısı bakımından köklü bir dildir, istediği kadar toplama olsun, türkçe değil mi? ya da bir çok başka dil? o da fark etmez. yine zengin ya da fakir yapmaz.
dil iyidir, dil hoştur. derdini alatmanı sağlıyorsa ondan zengini yoktur. yarışa sokulması luzumsuzdur.
