eski türk filmlerinin en kabus temalarından biridir. gülüşürler falan.. sonunda birileri ölür. çünkü tabiat böylesi dengesizlikleri hiç affetmez.
ama günümüzde aynı etkiyi yapmıyor sanıyorum. çünkü amerikan filmlerince yeterince eğitildik:
- böyle bir durumla karşılaşırsak, hakkında kötü düşünmememiz gerektiği...
- bunun makul bir açıklamasının olabileceği...
- en küçük bir şüpheye bile hakkımızın olmadığı...
- namusun zaten aranan yerde değil, kimbilir nerde olduğu...
dur ya, adamlar anamızı bellemiş zaten, lüks jip'e falan gerek kalmamış!
