sevmiyorum seni. bencilliğini. küçüklüğümden beri böyleydin sen.
hatırlar mısın bilmem 9 yaşındayken günlüğümü okuyup üstüme yürümüştün sana salak dediğim için.. ama hiç sorgulamadın bile ne beni ne de kendini.. neden sana salak dediğimi..
kaç yıl geçti ? 10 mu ? evet,10.
artık günlük yazamıyorum baba. hala aynı korku içimde..
sayende her gün yeni bir hastalığım çıkıyor, hepsinin nedeni aynı diyor doktorlar. "içine atmaktan"
bugüne kadar sevgini görmedim. beklemiyorum da senden sevgi falan. ama şu bencilliğinden vazgeç artık, eve her para verişinde bir yıl dırdırını etmekten vazgeç.
bunun bile görevin olduğunun farkında değilsin. eve para vermeyip ne yapacağını sanıyorsun ? babalık sence ne ? işin manevi yönünü anlayamadın, bari maddi yönden de zarara uğratma bizi..
utanmadan saygı bekliyorsun benden. neye dayanarak ?
sorumsuzca yapmışsın beni, kendi ağzınla da söylüyorsun zaten.
"kaza kurşunu"
ve inan seninle aynı evde yaşamaktan nefret ediyorum. ve herkesin baban o senin, ölürse napıcaksın yavşaklığından da..
emin ol sen olmasan daha iyi idare edebilirim..
hiç bir katkısı olmayan bir adamla aynı evde zaman geçirmek zorunda kalmaktan daha az acı çekerim..
umarım senin gibi bencil bir eşim olmaz. ve umarım çocuklarımın babası senin yapamadığın işin hakkını verir..
