bir dönem her yerde duymak mümkündü bu şarkıyı. sabahın 7 sinde dikilmişsiniz otobüs durağına okula gitmek için. zaten sabahın köründe kalkmış olmanın verdiği moral mozukluğu, öfke hala üstünüzden arınmış değil. otobüs deseniz tıklım tıklım gelir. neyse binersiniz otobüse. bir yandan yaşam mücadelesi verirsiniz, bir yandan da kulağınıza bu sinir şarkı gelir. açmıştır elindeki telefondan liseli kızımız bu şarkıyı. akranlarıyla ve otobüsteki diğer yolcularla dinlemektedir. hayattan soğur insan o anda. akşam olur okuldan eve dönerken yine otobüste aynı yüzler, yine bu liseli kızımızın elinde telefon ve yankılanan "kalbime gömerim" şarkısı... bir zaman hakikaten baymıştı bu şarkı. güzel kardeşim sabahın 7 sinde neyin kafasındasın bu şarkıyı dinliyorsun? hadi illa dinleyeceksin bari kulaklıkla dinle. hey allahım.
