kendisini çok özlemişim. bir-iki sefer, zap yaparken (vallahi ve tallahi) tekrarına denk geldikten sonra bir de baktım ki saatini kollar olmuşum. hatta kaçırmayayım diye, öncesinde gösterilen haziran gecesi adlı komediyi de ucundan izlediğimi fark ettim.
bihter, sana laf atanların kumandaları bozulsun bebişim. behlül seni öptü diye hasta olup yataklara düşmen içimi öyle bir acıttı ki sorma. elif'i yemeğe çağırmak amacıyla, için kan ağlarken telefonda bıcır bıcır konuşmaya çalışman falan..
yatak odana her girişinde "bu oda bu kızın ölüm yeri olucaaakk" diye feryat figan ağlayasım çıkıyor bihter'im.
ilk izleyişimde dikkatimi nasıl çekmez dediğim bir nokta var ki, aman allah: nihal'in erkek arkadaş diye bulduğu şey tam bir apaçizade imiş meğer. bir de motorla bıırt bııırrrttt diye geçişi var arkadaşıyla, tövbe bismillah. aferin nihal. daha fazla yorum yapamiciim.
