--spoiler--
yıllar sonra kendimi kitaplara verdiğim zaman, o günlerde hissettiğim sıradanlığı ve bayağılığı en iyi ifade eden satırları fransız şair gerard de nerval 'in bir kitabında okudum. en sonunda aşk acısından kendini asan şair, hayatının aşkını sonsuza kadar kaybettiğini anladıktan sonra, 'aurelia' adlı kitabının bir sayfasında, bundan sonra hayatın kendisine yalnızca kaba oyalanmalar bıraktığını söyler. ben de öyle hissediyor, füsun'suz geçirdiğim günlerde yaptığın herşeyin kaba, sıradan ve anlamsız olduğu duygusundan kurtulamıyordum.
--spoiler--
