rüyamda gördüm seni kadın... yeşillikler içinde, dedim tamam...
yeşil murattır ya anne, içinde sen olan yeşilliklerden gelecekse şer ben ona da razıyım bilesin... senden gelmez şer hayır dualarını eksik etme anne...
hep gireceksen rüyama ben uyuyayım mı anne?
ne çok özledim ağız dolusu anne demeyi ve ne çok özledim sana sarılıp uyumayı, yerine koyacak bir şeyim yok anne.. kimi sevsem sen değilsin, kime sarılsam sen değilsin. özlemle yazmıyorum bu satırları sana, çünkü özlemek bile bi yere kadar anne, özlemek bile bir yerde bitiyor adını bilmediğin duygular alıyor yerini. işte ben seni adını koyamadığım duygularla besliyorum içimde.
zor be kadın sensin büyümek zor, sensin kalmak zorken sensiz büyümek çok zor çok...
ne zaman gelse bir konuşmamız aklıma, sızlıyor içimin direkleri, ellerim üşüyor, kolarım boşluğunu sarmaya yetmiyor. senin boşluğun bile çok büyük anne.. senin yok olduğun yerde her şey güçleşiyor senin olmadığın yerlerde bana her yer zifir, katran kara be anne...
insan dediğin, doğuyor büyüyor da neden ölüyor be anne?
sen hiç ölmezdin, sen hiç gitmez, bitmezdin bence... bunca yıl sonra bunu hala kabullenmeyişim bundan...
anneler ölmez ulan, nasıl bölünmezse vatan işte öyle ölmez annelerde...
her geldiğin rüyada nasıl şükrediyorum yaradana bilemezsin, bir an bir an görüyorum yüzünü belki konusuyorum seninle ama inan bir an diniyor özlemler, adını koyamadığım duygununsa gitmeye niyeti yok anne...
