ağlatır falan diye yorumlar gördüğümde du bakalım becerebilecek mi dedim? zira * duygusal filmlerin vurucu sahnelerinde * boğazın düğümlenme safhasında bırakmayı, yaşları salmamayı başarabilmiş, dolayısıyla erkeklik misyonumu yerine getirmiştim. başlarda diyebileceğim birkaç yerde hafiften duygulandırınca yerde bu muymuş ağlanacak yer deyip, merakla devam ettim. inanır mısın bilmem ekşın a kadar bi' bok olmadı. ama onun da ilişkiye dahil olduğu birkaç yerde gözdeki yaşın ağzıma girmesine engel olamadım. askerliğe de daha çok var **ina çakim, neden böyle oldu ki?
***
bir de ne kadar sürede, nasıl bitirdiğimden bahsedeyim. dün gece 2 suları bu başlığı görüp, linke tıklamamla başladı film. geçen yıl da yine tatilde bir arkadaşın angutyus* un hikayesini önermesiyle başlayan serüven başladı. oku, oku, yine oku. gece erken yatacaktım güya, sabah erken kalkacağımdan. 5 buçukta yattım sırf bunu okuyacam diye. sabah 9 da kalktım. işim bittikten sonra eve gelip uyuyacaktım. zira tatillerde 9-10 saatten azı kesmez beni. ama eve geldim, yatağa gitmek yerine bilgisayar başına geçtim. açtım, yine başladım okumaya. arada küçük tuvalet molaları, akşam yemeği ve 20-30 dakikalık zorunlu iş zamanı hariç ara vermeden okudum, saat akşam 9 gibi bitti. gözlerim kan çanağına döndü **ina çakim. hikayenin bitmemesi kötü oldu tabi. daha uzun sürer gibi geliyor. şu saatten sonra beklemek; çok sevdiğin dizinin yeni bölümlerini beklemek gibi olacak galiba. okuması eldeki tüm bölümleri izlemek gibiydi çünkü.
***
hikayenin de gerçek mi yalan mı olduğu bi' süreden sonra zerre şeyimde değil. yazana saygımdan gerçek kabul edecem. adam hayvan gibi yazmış. benzetmeleri hoş lan ama, kimi ofsayte düşmek, kimi zaman da orta sahadan gol atmak gibi. o bu değil de ne zamandır kitap okumadığımı hatırlattı bana. en kısa zamanda başlayacam bi' tanesine.
***
gammazlar da rahat durmaz şimdi. dandik bir tanım geliyor. o tanım bu tanım tanımı: hala tamamlanmamış hikaye.
