ne kadar yarıda kalan izleyemediğim film varsa izledim senden sonra. başlayıp da bitiremediğim kitapların da hepsini okudum üstelik. görüşmek isteyip de zaman yokluğundan görüşemediğim konuşamadığım ne kadar arkadaşım varsa buldum, ulaştım, görüştüm, görüşemediklerimle telefonda konuştum uzun uzun. anlattım saçma sapan, dinledim uzun uzun. kimi zaman kendimi unutup onlar için ağladım, kimisinde de kafama yastık yiyene kadar anlattım uzun zaman sonra sabahı buldum yine amaçsızca, sonrasında gözlerim çizgi haline gelene kadar uyudum tabii! vücudumu tütünden arındırdım sonra, ha ne kadar gerekliydi bilinmez ama şartlar, bir de bir çeşit meditasyon denemesi oldu işte. en sonunda vitesle anlaşmanın yolunu da buldum. trafik, vites ve ben birbirimize alışmak için uzun uzun yolculuklar yaptık, yarım kalan işlerimi halletmek adına. evet bir umut bütün yarıda kalmışlarımı tamamladım belki içimdeki boşluk dolar, kapanır diye! ama olmadı hala buruktum işte kafamı yastığa koyduğumda, uyumak için üstün bir çaba göstermek zorundaydım hala. tırnaklarımın kenarındaki etleri ve dudaklarımı kemiriyorum fare gibi, geçmedi.
neden?
öyle işte, herşey söylenmediğinden sevgili
