kelebek yakalayıp kuzenime artistik yapıcam derken 5-6 metre uçurumdan aşşağ düştüm neyseki çalı çırpı olan dikenli bir uçuruma düşmüştüm de sağım solum kırılmadı. yalnız ağlaya ağlaya eve geldiğimde suratımdaki çizikleri siz düşünün.
bir tane bisikletim vardı o zaman köydeydim yeni bisiklet sürmeyi öğrenmiştim bir düğün arabası gördüm. yokuşta hızlanırsam yetişirim arabaya belki geçerim diye hayaller kurarken. arabanın hareketlenmesiyle ben de kaptırdım kendimi yokuştan aşşağı fren sıkmak aklıma gelmedi büyük bir taşa takıldı bisiklet 2-3 takla attığımı hatırlıyorum.
kardeşimle evde kafadan kafaya diye bir oyun vardı onu oynuyoduk annemin süs olarak kullandığı sebzelerle. ben kardeşimi yendim bu gavatı sinirlendirdim tükürüyom çocukluk işte kaçıyom. bu da evdeki gerçek futbol topunu aldı beni zımbalamaya çalışıyo tabi televizyon cam top her yere geldi allahtan bişey olmadı beni zımbalamaya çalışmasına bir daha gıcık oldum bu sefer dövdüm ben bu çocuğu o sinirle beni yakalasa ciddi zararlar verebilir kapının arkasına geçtim kapıyı tutuyodum. elleriyle kapıyı itmeye çalışırken cam çatladı. cam olduğu gibi eline girdim benim de boynumu kesti bende ufak çizik vardı ama kardeşe bir 10 dikiş atıldı.
bir ara merdivenlerden düştüm sol kolum kırıldı.
armut düşürcem diye ağaca attığım teneke kafama düştü.
arkadaşım karşımda çivi çakıyodu çekiçin başı çıktı o da kafama gelmişti.
ışkın çubukların (genç filiz dalların) ucuna ağaçtan düşürdüğmüz elmaları takıyoduk sapan etkisi yaratıyodu o elmaları birbirimize atıyoduk. bir tanesi tam burnuma gelmişti.
boncuklu tabanca savaşlarındaki olaylar anlatılamaz bile. böle adrenalin dolu bir çocukluk geçirmişimdir.
