*
içinde biryerlerde, anılar parkında çıplak olmayan duyguların var...
Hani ayağını ilk kez suya değdirirsin de alışmaya çalışırsın zamanla
Olmuyor öyle...
Suyla tanışmış ayak, alelade basıyor artık
Sıcak,soğuk,derin,sığ farketmiyormuş gibi...
Sıradan tepkiler var suya karşı
Oysa onun ilk teması ayakla, yerinde duramıyor, dalgalanıyor.
Taşıyor, taşıyor...
ve bir kenara fırlıyor.
Güneşin onu almasını bekliyor sessiz ve durağan.
Zamanla kayboluyor su, bulut oluyor tekrar.
Bir ayak yine heycanlandırıyor onu
Umutla farklı bir dokunuş bekliyor yine
ve fakat...
Güneş varolduğu sürece birçok ayakla temas ediyor.
Her dışarıya fırladığında da güneşin hiç çıkmamasını diliyor içinden.
Güneş tekrar çıkıyor, su tekrar fırlıyor...
dokunuşlar hiç değişmiyor...
