eşşek kadar adam olmama rağmen okurken kendimi kaybettiğimdir. yani başlarda eşşek kadar değildik tabi sonradan oldu böyle.
neyse son kitabını dün bitirdim aslında çok önceleri bitirirdim seriyi de filmlerin çıkmasını bekledim, öyle ki 2 part olduğu için kitabı ara vererek okudum. bu tarihe kadar da maalesef imkansızlıktan gidemedim filme ama yarın allah nasip ederse.
resmen sinir ve mutluluk krizlerine girdim girdim çıktım okurken. tamam ana karakterler çocuklar olabilir ama bir çocuk kitabı değil, zaten çocuklar o kadar anlayamaz, okuyamazlar o da ayrı.
neyse konumuza gelelim j.k. rowling deki hayal gücünün çeyreği bende olsaydı çok mutlu olurdum. ne olursa olsun bu kadar detaylı olarak bir dünya yaratmak o kadar zor bir şey ki.
çocukluk arkadaşının mahalleden taşınması gibi bu serinin bitişi. içinde boşluğu açılacak bir süre sonra unutulacak ama karşına çıktığında da çok mutlu olacaksın. öyle işte duygulandım bak.. *
