bizim zamanımız ve şimdiki zaman. bizim zamanımızda ahh ahh kardeşlik vardı, saygı sevgi vardı, dostluk vardı. şimdiki liselilerin yaptığı şişe çevirmece oynarcasına hayat yaşamak. o onunla öpüştü, o onunla yattı, o ondan çocuk aldırdı.
hele 90küsürlü nesilin kendisinden 6 ila 10 yaş büyük erkeklere olan zaafı, sevgilisi varmış yokmuş umrumda değil tavrı, küçük kadınlıkları, blazer ceketleri beni benden alıyor! yahu yaşınızı yaşayın, çok şeker bol paçalı pantolonlar var, hem çok moda... kadına özgü şeyleri 14 15 yaşındaki kızların benimsemesi olacak şey değil, ama amiyane tabirle zaten çoktan kadınlar.
86 doğumlu üniversiteli arkadaşımızın 95 doğumlu kız arkadaşı(dikkatinizi çekerim, 1995, aramızda gayet net hatırlayanlar az değildir o seneyi, şurda ne kadar zaman oldu ki *) gayet arkadaşımızın evine geliyor, çatır çatır sevişiyorlar, kızı gör abla de, o kadar yani... 86lı gencimiz yanında kardeşi gibi kalıyor. e hal böyle olunca gençlik, bu nesilin doğuracağı çocuğa kız verilmez, acilen bunlar kazara anne olmadan gidip evlenip çoluk çocuğa karışmak lazım ki; onların doğuracağı çocuklarla bizim çocuklar akran olmasın.
