ikinci dünya savaşı'nda bırakın yeni yetme türkiye'yi, elin sapasağlam ingiliz, alman ekonomisi otarşik duruma geçti. ihracat olmadan, ithalat olmadan yokluk içinde kalmış bir devleti o gün ayakta tutabilmek için ne gerekiyorsa hepsini mükemmel bir şekilde uygulamış dehadır. evet.
varlık vergisi çıkartarak, zengin gayrımüslimlerden, palazlanmış ticaretçilerden aldığı paralarla kaynak yaratmıştır. ne yapacaktı buyrun siz söyleyin. temel hammaddeleri ihraç edecek imkan mı var? o şartlar altında bile ip üstünde cambazlık yapmışız. gitmiş alman'a bakır satmışız, ingiliz'den destek istemişiz, sovyet'e göz kırpmışız... hepsi senin baban sağ kalsın diye. inönü menderes gibi, toprak ağalarıyla anlaşıp marabaların sırtını sülük gibi emebilirdi.
temel ihtiyaçlarımızı üretecek tek fabrika açamadı diye hayıflanacağınıza osmanlı'dan bize ne miras kaldı onu düşünün. bu kadar şerefsiz olmayın beyler ayıptır, günahtır.
savaş konularında ise tek taraflı bakmak yanlıştır. başarısızlıkları oldu, ama kimin olmadı ki. mustafa kemal de şam muharebesinde geri çekilmek zorunda kaldı. haksızlık etmeyelim. ismet inönü eskişehir kütahya muharebeleri sonucu "bittik biz" diye atatürk'e üzüntüsünü söylerken atatürk cepheleri inceledikten hemen sonra "savaşı kazandık" diyebilmiştir. bu askeri yeteneğin herkeste olmasını beklemek haksızlıktır.
ayrıca ismet inönü'nün inönü savaşlarında ve çerkez ethem'i bastırmasındaki askeri taktikleri çok değerlidir.
amerika'nın kucağına oturttu demek ise büyük ayıptır.
