girilmemiş ev, dejenerere etmedikleri hayat bırakmadı kapitalist ağa babaları. hep daha yenisini ürettiler ve hep daha pahalısına özendirdiler bizi. güdüsel doyumsuzluğumuzun zarını bozdu bunlar. eskiden telefonlarımız, laptoplarımız yoktu ama umutlarımız vardı. mutluyduk. şimdi bunlara gömüldükçe mutsuzluğumuz, bencilliğimiz ve umutsuzluğumuz daha da belirginleşiyor...
