depresif takılırsın.
ağlarsın.
kahve ve sigara içer yemek dahi yemezsin.
uyumak istmezsin, uyuyup da bu acıyı unutmak istemezsin.
hıçkıra hıçkıra ağlar kahve yerine içki seanslarına geçersin.
telefonun açıktır ama başkası ararsa açmazsın.
evden arayanlara yok dedirtirsin.
msn sadece onun için açıktır. tek kelime etsin diye..
etmez tek kelime bile etmez.
etse de daha beter üzer..
sonra akşam arkadaşın gelir 'hadi lan yarram içmeye gidiyoruz' der gider bir de onlara geceyi zehir edersin.
berbattır lan!
dehşettir!
kendini üzmeyi geçip etrafını da üzersin artık..
sonra yine içki şişelerinin dibine vurup bir arkadaşının kollarında ağlarken sızarsın.
en iyisi bir daha hiç başlamamak dersin..
aşka küsersin bir günde...
ama yasını ne kadar tutabilirsin ki biten aşkın!?
bir gün!?
bir ay!?
iki ay!?
üç-beş ay!?
altı ay!?
en fazla altı ay...
sonrası yeniden başlayıp yeniden bitip yeniden yas tutmaktır..
gider işte bu böyle...
her bitiş başka bir başlangıçtır.
uğruna yas tutup üzülmeye değen insan yoktur.
öyle ya buna değecek insan zaten üzmez..
