bir akşam kulağımda kulaklık yürüyorum ve o günde kendimi herzamankinden farklı hissediyorum. kendi kendme"yakışıklıyım lan ben" diyorum(bilirsiniz hepimize olur böle günler). ileride bankamatikte de hoş bir kız var. herneyse yürüyorum ona doğru yanından geçicem. kız tam ben geçerken baktı ve bana doğru yöneldi. bende durmadım yürüdüm. bana birşey sorucak heralde kulağmda da kulaklık var diye duymadım sandım ve geri dönmeye karar verdim. zaten 1-2 adım bişe geçmişitm. döndüm ve kızın üstüne doğru yürümeye başladım. yürüyorum kulağmda hala kulaklık var ve kızdan artık birşey demesini bekliyorum. durmadan kızın üstüne doğru yürüyorum. neredeyse burun buruna geldik ve baktım hala kız birşey demeyip şaşkın şaşkın bana bakıyo. korktu tabi oda. o an anladım ki kız bana hiçbir şey dememiş ben tamamen yanlış anlamışım. çok utanmıştım hiçbir şey diyemedim. pardon desem nasıl açıklıycam napıcam ne diycem?. o burun buruna mesafeden bir şey demeden aniden geri dönüp hızlı hızlı kaçmaya başladım. sonra kendimi kızın yerine koydum ve yaptıklarımı düşündüm. çok berbat bi andı. utancımdan ninja kaplumbağa olup kanalizasyon çukuruna giresim geldi sözlük.
