hiç bir zaman beğenebileceğinizi dahi düşünmediğiniz birinin her şeyinin bir anda güzel gelmesidir, sebebini düşünüp bulamamaktır, aşk acısı çekmek değil sırf onu seviyor olmanın bile yüzünüze manasız bir tebessüm yerleşmesine neden olmasıdır, ilk defa acı çekmemektir beni sevmiyor diye..
nerden baksan aynı görünür dünya çünkü merkezde o vardır kalanlarıysa görmeyiz bile, her şey değişse merkez yerinden bir milim bile kıpırdamaz.
her hatasını hoş görebilmektir. akılla kalbin arasında kalıp kalbinin götürdüğü yola gidebilmektir, bir kere olsun aklı umursamayıp yıllarca o hor gördüğü kalbin yolundan..
sebepsiz yere çok sevmektir, ne kadar aykırı ve imkansız olduğunu bilsen bile üstelik..
her zaman umut etmektir belki beni benim onu sevdiğimin yarısı kadar bile olsa bir gün sever mi diye, olmayacağını bile bile üstelik..
gözlerin baktığı her yerde onu aramasıdır göremeyeceğini bildiği halde.
eğer bir insanı neden seviyorsunuz sorusuna cevap bulamıyorsanız onu gerçekten çok seviyorsunuz demektir.
