toplamda dört kez randevulaştığım ama hepsinde de eken ibne.
detaylarına girmeden, birisi araba kazası, ikisi askerdeyken -birinde kurşunu yedim zaten-. sonuncusunu ise 2 gün önce motosikletimle yaptığım kazada yaşadım.
diğer karşılaşmalarımızda yormadık hiç birbirimizi, hani nasıl desem, pek bir şey yoktu sanırım, dingin bekleyiş, kıpırtısız, sakin, hatta biraz duygusuz.
bu sefer öyle olmadı ama...
neyse ya o hikaye uzar hacı, sktr edin onu bunu da, ölüm sadece ölmek kökünden gelmiyor. nokta.