gene bindokuzyuzlu yillar.. o zaman kucuguz daha iste.. yeni daha ilkokulu bitirmisim bi liseyi kazanmisim.. orda gerci ingilizce ogretmiyolardi ama, bi yerden duymusum bu "child" diye.. hani ne bileyim eskiden beri bi fonetige karsi ilgi alakam vardir, ilkokulda bi ders almistim zaten fonetik uzerine.. boyle hem telaffuzu olsun yazilisi olsun, wild'a benziyo hem de o cocuk safligi guzelligini de anlatiyor bi manada.. ama onu bunu kirip doken hasari, hasari olmasina ragmen gene de bi yere kadar tatli bi cocuk imaji yani.. sonra yillar birbirini devirdi, yillar ayakta kalmadi ama enkazdan birkac animi kurtarabildim.. hatira olsun diye sakliyordum yanimda.. ve cocukken buyumek isterken buyuyunce cocuk olmak istemedim ben.. o kadar klise bi hikaye degildi benimki.. cocukken de cocuk kalmak istiyordum.. buyuyunce dedim ki.. iste simdi cocuk olmanin zamani. hala cocuk olmak istiyorum, belki daha cok.. ama bildigmiz cocuk degil iste, veled de degil.. yada ne bileyim enfant* da degil.. ne o oyle bebek gibi.. ama child gibi iste.. ingilizcede sevdigim nadir kelimelerdendir zaten, ben de bi kiyak geceyim dedim kendisine..**
