gidiş dönüşü kesilmiş yolcu bileti gibiydi sevdamız
ne zaman gelip, gideceğini bilerek;
sırf ayrılık vaktineydi yüklenişlerimiz
sen kendi payına, ben kendi payıma düşeni söylerdim
hep kırardık o güzelim ipincecik benliklerimizi.
bir anda siyahın matemine bürünür kalırdık
gözlerimizden yağmur damlaları misali yavaşca dökülürdü gözyaşlarımız
kaybolan yıllara, dönüşü olmayan yollara, yitirilmiş umutlara..
