susmamalıydın, sana 'konuş' diye yalvardığımda susmamalıydın. ben de orda terketmeliydim seni. yarım bıraktığım cümlelerimle, kırılmış kalbimle ayrılıp bir daha arkama bakmamalıydım. sonuç ne oldu şimdi, nedir değişen? yine koca bir gurursuz olarak suçlanan ben! beni cümle aleme rezil ettiğine mi yanayım, yoksa senin sevdana yarım bıraktığım hayallerime mi oturup ağlayayım? bir yuva kolay kurulmuyor deyip deyip gözyaşına bakmadan darmadağın ettiğin bu yuva üzerine oturup ağıtlar mı yakayım? yoksa kendi canıma mı kıyayım?
paranoyak bir yalnızlıkla başbaşa kaldığım bu gece, toprak kokusu eşliğinde yazıyorum sana bu yazıyı. her yanım boş, her tarafım derin bir yalnızlıkla örselenmiş durumda. ne farkeder peki artık, ne farkeder gelip onarsan yeniden bu yuvayı? eskisi gibi olmaz artık, buna zamanın gücü de yetmez üstelik. senin sevgin de.
