ilk aşkım askere gitmiş. fotoğraflarına rastladım az önce. uzun uzun baktım fotoğraflara. ne kadar da değişmişiz, doğaldır üstünden yılar geçti. benim hayatımda ondan sonra kimse olmadı. insan bir süre sonra yabanileşiyor işte... yerine koyamamanın ötesinde bir de artık uzaklaşmak ve korkmak da var.
evet hayat devam ediyor, şimdi bir şekilde bir yerlere gelmeye çalışıyoruz, uğraşıyoruz, didiniyoruz. çalışmayı, bir şeylerle sürekli uğraşmayı ve meşgul olmayı seven bir insan olarak şu anda mutluyum sanıyordum, ta ki fotoğraflarını görene kadar. insan üstünden ne kadar uzun zaman geçmiş olursa olsun o günlere dönebiliyor anında. hem onu öyle asker kıyafetleriyle görmek... annesini de tanıdığımdan, gururlanıp ağlayacağını bilmek her ne kadar artık alakadar etmese de üzüyor insanı.
umarım askerliğin bittikten sonra hayalini kurduğun eve ve düzene sahip olursun ne diyelim. belki bir gün bir yerlerde kesişir yine yollarımız, yine iyi haberlerini alırım. hayalini kurduğun gibi sarışın bir kızın olur, mutlu olursun.
