--spoiler--
Yıl otuz sekiz, on kasım Perşembe
Hatırdan çıkmayacak bir sonbahar
Sarsılıyor istanbul yedi tepe
Yaman esmiş Dolmabahçe'de rüzgar
Gerçek olamaz olsa olsa bir düş
Dokuzu beş gece Atatürk ölmüş
Böyle toptan bir yas nerde görülmüş
Beraber ağlıyoruz kurtlar kuşlar
Bu memlekette en çok hizmet eden
Bu aşk ile dağlara gücü yeten
On sekiz milyonun omzunda giden
Atam Ankara sırtlarında yatar.
--spoiler--
edit: dostlar bu nasıl bir çekemezlik? seneler önce aramızdan ayrılmış biriyle ne alıp veremediğiniz var da eksi oyluyorsunuz acaba? bu ne tahammülsüzlük?
