Kendi alanında kariyer yapmış ve otuzlu yaşına basmak üzere veya basmış olan hanım kızımıza bir gün, kendisi gibi olmayan, hayatını kariyeri etrafında değilde kariyerini hayatı etrafında kurmuş aynı yaşlarda, benzer eğitime sahip bir ademoğluyla tanıştırırlar.
Hanım kızımız, karşısındaki ademoğluna bakar ve muhtemelen içinden bu mu, yani diye geçirip, bir daha seninle görüşmek istemiyorum babında bir şeyler söyler.
Derken, takribi iki ay sonra, hanım kızımızın çalıştığı şirket yaşadıkları şehirde bir konsere sponsor olurlar ve hanım kızımızda pozisyonu gereği, şeref konukların teşrifatçılığı için görevlendirilir.
Fakat o da ne? Bir daha görüşmeyelim diyip, aşağıladığı ademoğlu o konsere davet edilen şeref konuklarından birisi değil midir?
Hanım kızımız, ademoğluna yeniden yanaşır, davetiyi nasıl bulduğunu soracakken, büyük patronunun ademoğlunun yanına yaklaşıp, valla porsuga kar yagdi bey, son çalışmanızı çok beğendik, bizim için ne zaman çalışacaksınız gibi bir cümle kurmasıyla, elinden kaçırdığı fırsatı fark eder.
Hemen ertesi gün, ademoğlunu arar, fakat telefon açılmaz.
Bu da böyle kırık bir aşk hikayesi olarak, kalbinde bir yara olarak kalır mı, tabii kalmaz çünkü, kendisiyle tanıştırılacak ademoğullarının hepsinin kendine yaraşır olduğuna karar vermiştir.
