bir keresinde erkek arkadaşım beni eskiden çalıştığı -ama hala sık sık uğrayıp,kalabalık günlerde mutfağa yardım ettiği- bir kafeye götürmüş ve bana bir süprizi olduğunu söylemişti. kafeye girdiğimizde benim bir yere oturmamı biraz sonra onun da geleceğini söyleyip gitti.**
geri döndüğünde ise elinde harika bir patatesli omlet, kahvaltı tabağı ve dumanı tüten 2 bardak çayla geldi.
o an yaşadığım mutluluk ve hayranlık tarif edilemezdi.
edit: artık birlikte değiliz ama, gördüğüm en güzel jestti.
