hayatını paylaştığın insana yeri geldiğinde yemek yapmayı ibnelik olarak algılayacak kadar delikanlı yurdum insanları arasında kabul görmesi anormal olan erkek modelidir. şahsen yemek yaparım, gocunmam. eğer bunu yapabiliyorsam, eğer yemek yapmak bana zevk veriyorsa -ki yemek yapmak sadece kadınların işiyse neden aşçıların yüzde 99'u erkek onu anlamış değlim- yaparım arkadaş. bugün ben yaparım yarın o. genelde bu tarz düşünmeyenlerin ilişki anlayışını anlamak benim açımdan mümkün değil. "kadın evde oturur, çocuk bakar, yemek yapar" şimdi bu mantıkta hareket eden kişiler genellikle gerçek erkek olduğuna inanıyorlar. çok garip gerçekten. ha eğer kadın zaten dünden razıysa kekoluğa o ayrı ağzına sıçsın devam etsin. ama şu cahil dedikleri, evde akşama kadar oturup beklentileri karşılaması beklenen kadınların bile gözü açılmış artık. hergün programlar böyle karısının peşinden ağlayan delikanlı, gerçek erkeklerle dolu. kadına değer verirsen erkek olursun, itin götüne sokarsan değil. hayatındaki en estetik, en zarif canlıya azıcık saygı göster, göstermiyorsan da sus.
