bir rıhtımın en sessiz ve en kuytu köşesi
bir dolu yağmur
birkaç sokak öteden gelen çocuk sesleri
ürpertiyle karışık dişe geçirilmiş hayatın dilsiz köşesi...
ve orda sen
aklım da sen,
fikrim de sen,
ben de sen,
sen de sen...
ne kadar sen, o kadar ben...
