Köylülüğün,köyde yaşamın azalması ve kentleşmenin artması ile o ülkenin ilerlemişlik seviyesini tespit edebilirsiniz.
Yaşadğı coğrafi ve kültürel ortamdan dışarı hiç adım atmamış insan bulunduğu çemberin dünyanın merkezi olduğunu sanır ve mutlu olmak için elindekinin yeteceğini sanır.Buna göre Ağrı,Ardaha..vs'de bir dağ köyünde,yaşıtları teknoloji çağını yaşarken hala taş devrini yaşıdığının farkına varmaz ve yaşadığı o koşullarla,hala toplayıcılık,hayvancılık yaparak edindikleri ile mutlu olduğunu düşünür.Sonra bir vesile ile şehre gelir,şehrin sunduklarını görür ve anlar aslında kısıtlı çemberini.
Bundan senelerce önce,üniversite hazırlık kursunda,ön sıralarda oturan cengaver bir sınıf arkadaşım 'köylünün paraya neden ihtiyacı olsun ki,herşeyi elinin altında,sebze/meyve'..vs diyerek beni şaşırtmıştı.insanoğlunun barınma ve karnını doyurma gibi temel gereksinimleri ilk kalemdir ve en önemlileridir,ancak doğası gereği ilerlemek durumunda olan insan asla yetinmez,yetinmemelidir.
Köylü,çevresindeki eksiklerden haberdar olmadığı için mutludur.Neyin gerekli olup neyin gerekli olmadığını henüz farkedememiştir çoğu yerleşim yerinde ve eksiklerinin de bilincinde olmadığı için,bu onda mutszulk hali yaratmaz.Ancak ne zaman ki şartların aslında kentli adamla aynı seviyede olmadığını farkedince göç kararı verir ve mutsuzluğunun farkına varır.Elbette,köyünde iki katlı bahçeli evinde yaşam koşulları kentte göçmen/yabancı olmaktan daha kolaydır,fakat ilerlemek için zoru seçer.
Köylüyü köye mahkum ettirmek ve aslında 'köyünde mutlusun,geri dön' demek onun kentlileşmesini engellemektir ve ülke gelişimi için olumsuz bir adımdır.Köylü sanayileşmemiştir,köylü işçi olamamıştır ve köylü kentli koşullarına ulaşamamıştır.Farkındalığı geliştikçe mutsuzluğu artmakta ve o zaman da 'göç' gibi ciddi bir karar vermek durumunda kalmaktadır köylü.
Kentli olmak demek alışveriş merkezlerinde vakit geçirmek değil,kentin imkanlarından yaralanmaktır.Kentli eğitime de sağlığa da çok daha kolay ulaşır.Aynı kolaylıkla iş edinip,sosyalleşir,bilinçlenir ve organize olabilir. Köylü,ufacık köyünde mis gibi doğa havasında tüm bu cazibeden uzak yaşamaya mahkum edilemez.Siz ne kadar mutlu olduğuna inandırmaya çalışsanız da artık iletişim araçları elinin altındadır.Televizyon,uydu,internet,gazete evinin oturma odasının en ortasındadır ve imkansızlıklarının da bilincindedir.En yakın hastaneye 1 belki 2 saat mesafede olmak,çocuğunun kaliteli eğitimden mahrum olması onu aslında mutsuz eder.
Çözüm Polyannacılık oynamak değil,mutsuz köylüyü de kentleşme sürecine katmaktır.
