kamilkoç muavinleri saolsun, sürekli başıma gelen olaylar silsilesidir.
bir yolculuğumda koltuğum ile bütünleşmiş kafamın arasına birşey sokuşturulması ile sıçrayarak uyandım. kafamın altına sokuşturulan şey bir yastık, sokan kişi ise burnumun dibine kadar eğilmiş şerefsiz muavindi.
Bir başka yolculuğumda, orta kapı civarlarında oturmakta idim. istanbul'a gelince ilk durakta yolcu indirdikten sonra kısım kısım boşalan otobüste muavin malı yanıma gelip "rahatsız olduysanız arka tarafa geçebilirsiniz" demiştir. uykudan uyanmış ve dolayısıyla boş gözlerle adama bakıp "neden rahatsız olayım ki" diyebildim sadece. "yok yani, olduysanız..." cevabını almamın üzerinden 5 dakika geçmişti ki jeton adrese teslim edildi ve içimden bir küfretme isteği peydahlandı.
bir başka yolculuğumda yine kulaklıkları kulağıma takmış, paşa paşa uyurken hemen yanımdaki ikili koltukta oturan yaşlı teyzenin dürtmesi ile gözlerimi açtım. teyzenin manyak kızı çemkirmek amacıyla bana kulaklığımı çıkarmam yönünde el kol işareti yapıyordu. nitekim çıkardım. "şunun sesini biraz kıs yaa, uyuyamıyoruz burada kaç saattir" diye çemkiren kadın, müziğin benim kulaklıklarımdan çıkan ses olduğunu sanmış, otobüste inceden çalan müzik olduğunu anlamamıştır. o mahalle karısına da buradan selam ederim.
Ama dumur olayların en güzelini manyak bir adam sayesinde yaşadım. yolculuğumun yaklaşık 3. saatinde kitabımı okurkene arka koltuğumdaki adam bir telefon görüşmesi yapar: "x hapisteydi ya, ne oldu ona? ... ya hani bilmemkimi öldürmüştü? ..."
bu tarz birsürü cümlenin ardından adamın o sırada kurtlar vadisi seyrettiğini anladım ama çok geçti. ben çoktaaan bir yandan bildiğim tüm duaları okuyup tüm gök alemini yere indirirken, bir yandan da annemlere durumu anlatan bir mesaj çekmiştim bile...
yaaani sevgili dostlar, başıma ne geldiyse bu otobüslerde geldi.
