hastalığından ötürü geçmiş olsun dilediğimiz ve bir an önce sağlığına kavuşmasını istediğimiz habercidir kendisi. sevmem, fikirlerine katılmam, hoşlanmam. ama bir insana hasta yatağında nefret kusacak kadar da düşmedim çok şükür. birine beddua ederken bana dönüp gelebileceğini bilirim, bunu bilmese bile insan vicdanı sızlar bir yerde. sevip sevmemek önemli değil bazı noktalarda. bu insanın kanser olduğu konuşulurken, 9 saatlik bir ameliyat geçirmişken hala keşke ölse minvalinde yazılar görmek insanlığımızın ne noktaya geldiğini düşündürüyor. bu kadar kalbi, vicdanı körelmiş insanlar olarak bir gün düzelir miyiz acaba?
