mutsuzken mutlu olamadığım. hasta görmeye dayanamıyorum. istiyorum ki hep o neşeli, deli dolu çocuk gibi kadın olarak kalsın. kızsın bana terlik fırlatsın. ölürsem rahatlarsınız desin trip atsın. sonra gıdıklayıp öpeyim piç diye bağırsın sarılayım. ama hasta görmeyeyim onu. hiç bırakmasın beni. kendimi bildim bileli epilepsi hastalığı yüzünden bi gün hasta bi gün turp gibi. bu durum onu kaybetme ihtimalini hep kafamda canlı tuttu ama yine de bunu düşünmek bile kalbimin sıkışmasına yetiyor. onsuz bu hayata nasıl tutunurum, nasıl yaşarım bilemiyorum. yaşarım elbet, ona da alışırım ama.. dedim ya düşünmesi bile çok acıtıyor.
