genelde seyrettiğim her filim bana ömrümün bir dönemini, yarım kalmış bir aşkı, suya düşmüş planları ve pişmanlıkları hatırlatır. mesela batman beyond filmini seyrettiğim dönem benim lise yıllarıma denk gelir. o aralar en avare günlerim, dersler kötü, evdekilerle aram cacık gibi, gelecekle ilgilihiçbi planım yok ve de en fenası bangır bangır kızın tekine aşığım. ben kızı seviyorum ama kızın benden haberi yok, eh ben de çekingen bi adamım, derdimi kimselere anlatamıyorum, neyse aabi bi gün sınıfın önde gelenleri bi organizasyon yaptılar, on onbeş kişi buluşup bi cumartesi batman'i seyretmeye gittik, tabi bu grubun içinde sevdiğim kız da var.
benim derdim o kıza yakınlaşmak ve onunla bişeyler paylaşabilmek ama ne mümkün be birader, basket takımında oynayan iki tane yarma var, kıza nefes aldırmıyorlar. sinema salonuna girdik aldılar kızı ortalarına, vıdı vıdı fiskos fısırdaşmalar kukurdeşmeler, ulan filmi mi seyredeyim benim kızı mı kolluyayım şaştım kaldım. neyse arkadaşım yaa, o caanım filimden de bişey anlayamadım zaten, kafam da bozuk filimden sonra tutdurdular hepberaber gidip gezelim diye, "ya siz gidin ben gelmiyom" dedim, nolur bizle gel diye ısrar da etmediler zaten.
tam arkamı döndüm ordan uzaklaşıyordum ki arkamdan bi kızın seslendiğini fark ettim. döndüm ve gözlerime inanamadım, bu oydu, benim sevdiğim kız. "lütfen gitme, bende seni deliler gibi seviyom" diye bağırıp, kolları açık bi şekilde bana doğru koşuyordu, ben de kollarımı açtım ve bütün gücümle haykıra haykıra ona doğru koştum. bütün bu olay bikaç saniye içerisinde ağır çekimde oluyomuşçasına yaşandı, sanki ucuz bi aşk filminden bi sahneyi canlandırıyomuşuz gibiydi.
birbirimize sarıldığımızda ikimizde hıçkıra hıçkıra ağlıyoduk, onu sakinleştirmek için saçlarını okşadım, gözlerinin içine baktım ve eski amerikan filimlerinden bi kaç sahneyi anımsatacak bi şekilde onu uzun uzun dudaklarından öptüm... ya hayır öpmedim, yalan söylüyorum sizlere, böyle bişey olmadı, yani olmasını isterdim ama olmadı. şey yani, filim çıkışı kimse peşimden koşmadı, o gün tek başıma yürümüştüm sokaklarda, hatta sevdiğim kızı unutmak için akşamüstü batman filmine bi daha gitmişdim, filmi o kadar beğenmiştim ki sinema çıkışı duvarda asılı duran batman afişlerinden birini asılı olduğu panodan araklamak istemiş ama cesaret edememiştim.
işte bu tip cesaretsizlikler bana ömrüm boyunca çok şeyler kaybettirdi. gerçek dünyadan kaçıp hayal alemlerine, sinema salonlarına, bilim kurguya sığındım. yav ben ne yaptım be, ulan şeytan diyo ki amına koyayım, batman gibi giyin koş sokaklarda..
